Een keizersnede. Voor sommige vrouwen lijkt het een makkelijke oplossing om te bevallen. Geen langdurige weeën, geen knipje en niet hoeven persen tot de vaatjes in je ogen springen. In Amerika is een keizersnede bijna de normaalste zaak van de wereld waarbij je je bevalling kunt plannen. Maar zo rooskleurig is een keizersnede echt niet. Vandaag leg ik je 8 punten voor over de keizersnede die ik van de voren niet wist. En waar je ook niemand over hoort praten.
1. Het navloeien. Na een bevalling is het heel normaal om nog een tijd na te vloeien. Je placenta heeft tenslotte een wond achter gelaten en dit moet helen. Ik verwachtte dat dit minder heftig zou zijn na een keizersnede, omdat men veel ‘restjes’ tijdens de operatie weghaalt. Ook ben ik op de IC nog een keer extra gecurreteerd omdat men dacht dat de koorst die ik had, kwam van geïnfecteerde placentaresten (wat overigens niet zo was). Maanden heb ik gevloeid, ik geloof zelfs bijna een half jaar. Pijnloos, dat wel. Maar met die eeuwige maandverbandjes heb je bijna het gevoel dat zich eelt van onderen vormt. De bloedverdunners die ik slik helpen natuurlijk ook niet mee om het bloeden te laten verminderen. Er leek werkelijk waar geen einde aan te komen.
2. Het schijnt zo te zijn dat je veel naweeën kunt ervaren na de keizersnede, met name in het begin als je begint met het aanleggen van je kindje. Nou…ik heb echt niets gevoeld. De eerste dagen na de keizersnede had ik nog wel mijn morfinemaatje bij de hand, maar hier maakte ik niet veel gebruik van. Ook de pijn aan de wond, waar je veel vrouwen over hoort, had ik totaal niet. Een keizersnede is een diepe buikwond doordat er in meerdere lagen is gesneden. Naast het onderhuids hechten van oplosbare hechtingen had ik de eerste week ook krammetjes in de wond (een soort nietjes). Ook hier had ik totaal geen pijn van, ook niet toen deze werden verwijdert. Na een half jaar kreeg ik pas wat pijn aan de wond, hij voelt af en toe wat branderig en jeukerig aan.
3. ‘Het is een mooi bikini-lijntje geworden’, sprak de gynaecoloog nog. Ondanks de spoed had men toch nog tijd om er een ‘mooi’ lijntje van te maken. Ik dacht dat het dan ook een mooi lijntje was, tot ik op controle kwam bij de gynaecoloog. ‘Oh, je maakt wel erg veel littekenweefsel aan. Hij is wel erg vurig en dik’. Oké, zo hoort een keizersnede-litteken er dus niet uit te zien. Braag ben ik aan het smeren met olie en vet, maar tot nu toe is het litteken een hobbelig en rood geval.
4. Twee dagen na de keizersnede mocht ik voor het eerst uit bed. Mijn catheter voor het plassen was eruit en ik werd met hulp gewassen onder de douche. In bed wuifde ik de hulp een beetje weg. Tot ik op het randje van het bed zat en alles voelde draaien. De weg van het bed naar de badkamer was 2 meter, misschien nog wel minder. Het voelde alsof ik eindeloos op wolkjes liep met aan elk been 50 kilo. Nooit heb ik een vrachtwagen voorbij zien komen, maar die aso is wel mooi over mij heen gereden.
5. In slaap vallen tijdens de borstvoeding. De eerste dagen na de keizersnede was ik nog suf van de narcose en de morfinepomp. Op de momenten dat ik borstvoeding moest geven viel ik letterlijk in slaap. Borstvoeden maakt slaperig had ik gehoord, dus de combinatie van die drie maakte mij enorm stoned. Ik weet nog dat ik mij afvroeg of ik mij de komende maanden zo ging voelen, elke keer als ik borstvoeding zou geven. ‘En hoe moet het dan als ik op mijn werk kolf, dan kan ik toch niet zomaar in slaap vallen?’ Achteraf was het echt door de narcose en de morfinepomp, want na een aantal dagen kon ik wakker blijven.
6. Het achteraf missen van een natuurlijke bevalling. Op het moment dat je op die tafel ligt maakt het je geen biet uit. Je kindje moet geboren worden, klaar. Achteraf mis ik echt een stukje van mijn zwangerschap, alsof ik het verkeerd heb afgesloten. Het laatste stukje mist omdat ik geen natuurlijke bevalling heb ervaren. Misschien als ik bij kennis was geweest tijdens de keizersnede, was het gevoel anders geweest.
7. Dat je elke dag weer, zelfs na een jaar, even naar het litteken kijkt. Als in onder de douche vandaan kom, zie ik tijdens het afdrogen en insmeren mijn litteken. Van bovenaf of in de spiegel. Het is nu een onderdeel van mij en dat zal het altijd zijn. Ik kijk er gelukkig wel met warme gevoelens naar. Als ik zit zie je een soort deuk in je buik. Het lijkt een beetje alsof je een bandje om je buik hebt, je vel aan beide kanten van het litteken gaat niet vloeiend in elkaar over. Het is niet heel opvallend, maar als je zit zie je het goed. Ik vind het er soms een beetje uitzien als een ‘oude-wijven-buik’. Sorry als ik hier iemand mee kwets, haha.
8. Dat je ligt te rillen als een rietje op de operatietafel. Van de spanning, van de kou (het is echt heel erg koud op de OK) en als natuurlijke reactie. Voordat ik onder zeil werd gebracht werden mijn armen gespreid en mijn handen vastgebonden. Dit is een standaard procedure, of misschien wel een soort 50 shades op de operatietafel.
Dit waren mijn 8 punten over de keizersnede. Ik ben benieuwd of er onder mijn lezers vrouwen zijn die ook een keizersnede hebben gehad? En herken je punten die ik genoemd heb?
Comments (15)
Goed geschreven! Om eerlijk te zijn lijkt een keizersnede mij doodeng en snap ik niet dat er bijv in Amerika zo ontzettend luchtig over gedaan word!
Fijn dat je je litteken ziet als een mooie herinnering! Ik lees vaak heeeel anders!
Ik heb ook een keizersnede gehad met spoed. Ik baalde enorm van. Ik was wel blij dat ik mijn dochtertje na half uurtje kon vasthouden maar toch. Ik verloor anderhalf liter bloed en moest een uurtje in de recovery om bloed te krijgen. Het was niet leuk. Ik viel bijna flauw. Dus ik begrijp niet dat vrouwen kiezen voor een ks.
In slaap vallen bij de borstvoeding dat hoort volgens mij bij de k raamwerk. Dat deed ik namelijk ook altijd. En die naweeën heb ik vreselijk gehad wat een drama. Maar kan me voorstellen dat je die graag had gehad en dan een natuurlijke bevalling had gehad. Helaas heb ik vreselijke striemen echt smeren helpt geen bal ben er helaas erg gevoelig voor. Bah bikini is voor mij nooit meer weggelegd. Maar die twee wonderen van kinderen maakt alles weer goed.
Ik herken het vloeien niet! En punt 4 wel! Ze hadden de ruggeprik te ver gezet, waardoor er hersenvocht ging lekker. Pijn van de wond was niks vergeleken met de hoofdpijnen die je hierdoor krijgt! Mijn ks heeft een fysiek litteken achter gelaten, maar mijn natuurlijke bevalling een enorm mentaal litteken door een kind met fysiek letsel door de bevalling!
Zo zie je maar dat ieder zn eigen verhaal en ervaring heeft bij een ingreep die op papier hetzelfde wordt uitgevoerd.
Is helemaal waar, ieder verhaal is weer anders!
Het litteken is net een smiley, dus als ik het zie dan maakt me dat blij met ons kindje 🙂 zonder ks was hij er niet geweest.
Fijn om eindelijk eens iets recent te lezen ivm keizersnede. Graag zou ik er eens over praten. Kent er iemand van jullie een recent forum of dergelijke?
Ikzelf heb 3maanden geleden een keizersnede gehad. Het was weliswaar gepland maar toch blijft het moeilijk voor mij. Niet dat ik er dagelijks moeite mee heb maar soms steekt het eens de kop op. Vooral omdat ik nadien mijn zoontje niet heb gezien. Met hem was alles in orde. Hij mocht mee met de papa naar boven. Ik naar recovery. 6u !!! De verdoving wilde maar niet uit mijn linkse been. Vreselijke 6 uren waren dat. Hij had eerste flesje al gekregen. Kakje had hij al gedaan. Kleertjes aan. Alles zonder zijn mama…
Liefs
Mel
Beste,
vandaag 3 weken geleden, heb ik mijn zoontje gekregen via een spoedkeizersnede en zou er graag ook is met iemand over willen praten.
Ik voel me echt vreselijk na de keizersnede en dan niet lichamelijk maar geestelijk zit ik echt aan de grond. Ik moet zeggen de ene dag voel ik me wel beter dan de andere. ligt een beetje aan hoe mijn zoontje de dag doorkomt. als hij goed drinkt en niet elke luier vol poept en we kunnen lekker een wandelingetje maken dan voel ik me beter. maar dat gevoel kan ook zo omslaan.
maar ik ben zo bang dat ik mijn gevoelens op hem overbreng. maar ja ik kan me ook niet groot blijven houden.
hoe ervaar jij dit?
groetjes Eef. P’s ik hou ziels veel van mijn zoontje.
Jeetje wat heftig zeg voor je! Ik kan begrijpen dat je zo aan de grond zit. Ik herken deels je gevoelens, maar het lijkt me goed als je er over gaat praten en iemand hebt die met jou de boel op een rijtje kan zetten. Ik heb veel baat bij de praktijkverpleegkundige ggz, bij de huisartsenpraktijk. Misschien goed om te overleggen met je huisarts wat de opties zijn om er met iemand over te praten. Want zowel jij als je kindje kunnen daar heel veel baad bij hebben. Take care!
Jammer dat er op mijn berichtje niet gereageerd werd
Hoi Mel,
Excuus! Ik had de afgelopen dagen andere dingen aan mijn hoofd.
Vreselijk dat je zonder hem moest starten en dat deze periode een vervelende nasmaak heeft. Ik ken helaas geen forum speciaal voor keizersnede of de periode erna. Op http://www.zwangerschapspagina.nl zijn er wel veel fora, wie weet ook een stukje over de keizersnede!
Liefs.
[…] Wat ik niet wist van de keizersnede (en waar men niet over praat) […]
ik zou graag willen reageren, mevrouw lifsabout, waarom bent u zo kort af naar mevrouw mel ? t is fijn gehoord te worden en medeleven te tonen, een beetje emphatie lijkt er niet in te zitten…….ik had andere dingen aan mijn hoofd, dat is niet een gepaste opmerking,
maargoed , u schrijft in uw text dat u graag schrijft, iemand die schrijft heeft lezers, heb daar respect voor!
Pardon? Ik heb niet gereageerd op haar reactie omdat ik toendertijd in het ziekenhuis lag met een longontsteking.
Wat een bijzondere reactie, fijn weekend
6 en 8 zijn heel herkenbaar. Ik was gewoon bij kennis tijdens mijn noodgedwongen keizersnede maar heb ook het gevoel dat ik mijn zwangerschap niet goed heb afgesloten. Zelfs het gevoel dat ik er daardoor langer over deed om aan mn kindje te hechten. De overgang naar het actieve moederschap miste ik gewoon, ik had totaal niet het gevoel dat het mijn kind was. Ook het trillen had ik heel erg, en ik had het echt niet koud. Mijn armen schudden zo oncontroleerbaar dat ik mn kind uiteindelijk amper kon vasthoiden toen hij op mn borst lag. Voor de rest is mijn ervaring heel anders. Ik had echt veel pijn, maar ik had geen morfine, en was redelijk snel klaar met vloeien