Wanneer ben je gelukkig? Best een lastige vraag of niet? Ben je gelukkig als je alles hebt wat je zou willen hebben? Of geef je niets om materialisme en ben je een gelukkig mens als je alleen gezond bent? Het leek mij wel eens goed om daar over na te denken.

Het lijkt een vrij makkelijke vraag waar een makkelijk antwoord op gegeven kan worden. Maar hoe meer je erover nadenkt, hoe moeilijker de vraag én het antwoord zal zijn. Stel dat je voor jezelf duidelijk hebt dat je met bepaalde behaalde doelen gelukkig zal zijn, ben je dat dan ook daadwerkerlijk? Wat als je dan nog steeds niet helemaal gelukkig bent? Of op dat moment toch een beetje meer zou willen? Kunnen we ooit zeggen ‘Ja, nu ben ik gelukkig, voor de volle honderd procent?’ Of is het mens-eigen om altijd maar meer te willen?

Het lijkt mij heel erg bijzonder om het moment mee te maken dat ik dat kan zeggen. Als je mij vraagt of ik gelukkig ben op dit moment zou ik zeggen ‘ja’. Maar niet voor de volle honderd procent. Gelukkig zijn gaat voor mij samen met geen angsten hebben, geen onzekerheden ervaren en de afwezigheid lichamelijke en geestelijke beperkingen. Kort gezegd: gezond zijn, geen zorgen ergens over hoeven maken maar ook heel veel liefde en warmte om je heen. Die angsten en beperkingen heb ik, die liefde gelukkig ook. Voor de volle honderd procent kan ik dus het antwoord niet bevestigen, want mijn gevoel van gelukkig zijn kan veel beter.  Ik ben niet materialistisch ingesteld al kunnen spullen mij tijdelijk opvrolijken. Het gaat in het even niet om spullen, kleren of een auto. Op je sterfbed denk je niet aan dat lekkere, dure parfum maar wel aan herinneringen de gemaakt zijn toen je je echt gelukkig voelde.

De vraag is dan; zal dat ooit lukken? Zou ik ooit volmondig ja kunnen zeggen? Mijn beperkingen en angsten zullen altijd deel uit blijven maken van mijn leven, ik kan ze niet wegtoveren. Daardoor zal ik nooit die honderd procent halen. Maar wat nou als ik mijn lijstje bijstel met punten die mij gelukkig maken? Dan schrap ik de afwezigheid van angst en de beperkingen en vervang ik ze door iets anders wat wel haalbaar is.  Zoals Sarah, vrijheid, mijn blog en de sushi met een wit wijntje. Dan ziet het er ineens heel anders uit en kan ik mijn lijstje in zijn totaliteit afvinken.  Ik zal gewoon moeten accepteren dat angsten en beperkingen een deel van mijn leven zijn. Echter wil ik ze niet mijn leven laten bepalen en mij laten weerhouden te genieten. Daarom kan ik ze maar beter lozen van mijn lijstje en plaats laten maken voor echte leuke dingen.

Ook al behoort sushi en wijn tot materialisme, het is voor mij een ultiem geluksmomentje. Ik geniet ervan. Maar Sarah is toch wel de belangrijkste factor in het geheel van gelukkig zijn. Eigenljk heb je niet meer nodig dan deze meid. Ze geeft je liefde en warmte, ik geef haar liefde en warmte. Zij zou mijn sushi kunnen vervangen aangezien zij om op te eten is en zonder haar bestond mijn blog niet. Zo, nu ben ik gelukkig.

Vertel….wat maakt jou gelukkig?