Ongeveer twee weken geleden kreeg ik een echo van mijn hart in het UMC om de pompkracht ervan te controleren. Ook onderging ik een longfunctietest.  Afgelopen week werd ik gebeld met de uitslag van deze echo. Lees verder voor de uitslag en een update over het sporten en het werk!

Uitslag echo hart en longfunctietest

Ik had rekening gehouden dat er nog geen verbetering te zien was op de echo van mijn hart. Ik slik nu bijna een jaar handenvol medicatie om mijn hart te ontlasten en mijn pompkracht in de toekomst te verbeteren. Ook ben ik bijna een jaar bezig met fysiotherapie om mijn conditie te verhogen. Het sporten kan zorgen voor een sterkere hartspier. Maar na een jaar al verbetering zien? Nee, dat kon ik niet geloven. Ik stelde mij erop in dat de pompfunctie nog hetzelfde was als een half jaar geleden. Dan kon het ook niet tegenvallen.

Nog even een korte uitleg: door de hartinfarcten die ik heb gehad tijdens de complicaties na de bevalling is mijn hartspier aan de onderkant beschadigd. Hartspiercellen die door een infarct geen zuurstof meer krijgen sterven af. Hartspiercellen groeien niet meer terug en herstellen zich niet. Na een infarct zie je vaak dat de hartspier minder goed zijn werk kan doen  en het bloed minder effectief kan rondpompen.
Je moet het zo zien: een gezond jong mens pompt per hartslag een bepaald percentage bloed weg vanuit het hart. De hartkamers aan de onderkant, die zich vullen met bloed, raken bij elke slag niet helemaal leeg. Ongeveer 60 tot 70% van het bloed wordt elke keer weggepompt. Dit wordt ook wel de ejectiefractie (EF) genoemd. Je zegt dan dat die persoon een EF van 60% of 70% heeft.
Na de infarcten had ik een EF van 45%. Vijftien procent is dus verloren gegaan, wat neerkomt op een kwart van de totale kracht. Je spreekt dan van een verminderde pompfuctie. Vanaf een EF van 40% of lager spreek je van daadwerkelijk hartfalen. De medicatie die ik slik maakt het voor mijn hart makkelijker om het bloed rond te pompen: mijn kamers kunnen zich beter vullen met bloed en de pompkracht wordt versterkt. Maar om dit effect te bereiken is vooral tijd nodig.

Ik merkte wel aan mijn lijf dat ik de laatste tijd wat meer energie had. In plaats van 1 trap kan ik er twee achter elkaar nemen. Ik kan langer en sneller wandelen zonder buiten adem te zijn. Ook voel ik mij minder moe. Ik wist niet goed of dit lag aan het feit dat de hormonen van de zwangerschap uit mijn lijf zijn, door algemene conditie opbouw of doordat ik eindelijk aan de medicijnen gewend was. Deze kunnen je namelijk erg moe maken, met name in het begin.
Afgelopen dinsdag werd ik teruggebeld door een opgeluchte Cardioloog: mijn pompfunctie was verbeterd! Er werd een EF geschat van 50% en ze dacht zelfs aan 55%. Dat is gewoon 5 tot 10 procent erbij! Op een maximale percentage van 60% bij gezonde mensen is dat heel veel. Je kunt bijna zeggen dat ik weer een redelijk normale hartfunctie heb. Hoera!
Ik stond best perplex, want hier had ik niet op gerekend. Wel op gehoopt, maar dat durf ik nooit hardop uit te spreken. Ik had niet gerekend op verslechtering aangezien ik aan mijn lichaam voelde dat het beter met mij ging. De Cardioloog vertelde dat de medicatie al goed werk had verricht en dat ze heel erg opgelucht was. Anders ik wel! Scenario’s spookten wel eens door mijn hoofd dat mijn hartfunctie slechter zou kunnen worden. Door mijn werk weet ik dat een EF van 40% of minder (hartfalen) een slechte prognose betekend. Maar wow, ik ben weer bijna normaal!

De longfunctietest was ook prima, er was eigenlijk niets bijzonders op te zien. Omdat ik nog wel eens benauwd was in rust en diep ademhalen pijnlijk was werd er voor de zekerheid een longfunctietest gedaan. Gelukkig was dit dus allemaal in orde. Het benauwde gevoel wordt de laatste tijd wel steeds minder en ik denk zelf dat het nog een overblijfsel was van de beademing. Tijdens het nagesprek werd ook gezegd dat het misschien een beetje fibrose was ten gevolge van het ziek zijn van mijn longen. Ook de beademing is pittig voor je longen, als je je bedenkt dat er met enorme kracht beademt is. Hoe dan ook, het gaat steeds beter. Alles in mijn lijf is druk bezig om zo goed mogelijk te herstellen.

Trombosedienst

Ik mag gelukkig ook langer ‘weblijven’ bij de Trombosedienst. Voorheen zat ik er minstens één keer per week om mijn bloed te controleren en de dosering van de bloedverdunners aan te passen. Ik ging van te hoog naar te laag en andersom. De laatste 2 maanden is mijn bloed stabiel en mag ik één keer in de drie weken prikken. Heerlijk is dat!

Hartrevalidatie

Doordat ik mijn uren aan het opbouwen ben op mijn werk schoot het sporten er nog wel eens bij in. Ik redde het vaak net om één keer per week te sporten. Hier bouw je echter geen conditie mee op. De Cardioloog gaf een tijd geleden al aan dat ik nu echt gas mag geven wat betreft sporten. In overleg met mijn fysiotherapeut heb ik een nieuw schema opgesteld. Het fietsen met interval blijft hetzelfde: 20 minuten op stand 6, indien haalbaar stand 7.

De Cardioloog gaf zelfs toestemming om te gaan hardlopen. Ik ben geen type wat vroeger altijd veel liep, maar ik wil het toch proberen. Het geeft mij meer een gevoel van conditie opbouwen dan alleen wandelen op de loopband. Al een tijdje loop ik 10 minuten met een snelheid van 5 kilometer per uur. Nu komt daar af en toe een paar seconden rennen bij. Steeds 10 seconden rennen, de rest van de minuut rust. En zo 10 minuten lang. Na 10 minuten heb ik eigenlijk maar anderhalve minuut hardgelopen, maar het is een begin! De crosstrainer gaat minder goed en vind ik heel erg zwaar, al staat deze op de laagste stand. In plaats van vijf minuten achter elkaar pak ik steeds 2 minuten met rust ertussen. Eens kijken of dat beter gaat. Roeien wordt afgeraden aangezien ik dan niet mijn hele lijf gebruik voor conditie-opbouw en je tijdens het roeien een beetje in elkaar gezakt zit waardoor je niet je volledige longinhoud kan gebruiken.
Vorige week ben ik twee keer geweest, deze week ga ik weer voor twee keer. Na een dag werken is het niet meer mogelijk, maar de overige dagen moet het haalbaar zijn. Het is tenslotte een investering in de toekomst en daar zet ik mij graag voor in! Ook heb ik mijzelf voorgenomen iets moois te kopen als ik minimaal twee keer per week ga tot 1 juni dit jaar.

Werken

De bedrijfsarts zag het somber voor mij in toen we een paar maanden terug in gesprek waren. Zij zag mij niet terugkeren op de werkvloer en hield rekening met het feit dat ik vervangend werk moest gaan krijgen. Dat vond ik heel naar om te horen en ik baalde er erg van.Ook omdat je niet weet in hoeverre je je inkomen behoudt en welk werk je dan krijgt. Mijn bedrijfsarts kreeg daarna een brief van mijn Cardioloog waarin mijn Cardioloog toch goede hoop had op herstel van conditie. Dat gaf een heel ander perspectief en helemaal nu mijn hartfunctie beter geworden is. Nu gaan we toch proberen om niet alleen de uren uit te breiden, maar ook weer een paar uurtjes in uniform rond te lopen. Langzaam bouw ik het patiëntencontact op en ik vind het heerlijk. Het voelt zo vertrouwd en bijna als thuiskomen. Ik heb onwijs leuke en gezellige collega’s en zou daar voor geen goud weg willen. We gaan zien hoe dit verder zal verlopen maar ik kijk er in elk geval positief tegenaan! Ik zit nu op twee dagen van 6 uur en ga nu een derde dag werken die ik ook ga opbouwen tot 6 uur. Als die drie dagen van zes uur goed gaan, mag ik naar 3 dagen van acht uur.

Kortom: alles in mijn lijf wordt weer een beetje de oude. Een aantal maanden terug kon ik dat nog niet bedenken aangezien ik nog zo weinig conditie had en mijn bloed of te dik of te dun was. Nu lijkt alles eindelijk mee te werken en voel ik mij langzaam weer de oude worden. Dat is natuurlijk hartstikke fijn! Of nee, gewoon top!